Ο ώμος είναι η δεύτερη μεγαλύτερη άρθρωση του ανθρώπινου σώματος μετά από αυτή του ισχίου.

Επιτελεί μία πλειάδα κινήσεων με τρόπο θαυμαστό και πολλές φορές δύσκολο στη κατανόηση. 

Η ανατομία του ώμου τον καθιστά και αρκετά επιρρεπή σε εξαρθρήματα σε αντίθεση με την άρθρωση του ισχίου η οποία δύσκολα εξαρθρώνεται. 

Τα εξαρθρήματα διακρίνονται κυρίως σε δύο μεγάλες κατηγορίες, το πρόσθιο (βλάβη Bankart) το οποίο είναι και το συχνότερο (96-98% των εξαρθρημάτων) και το οπίσθιο (2-4%). Υπάρχει και μία τρίτη πολύ σπάνια κατηγορία, το κατώτερο εξάρθρημα, όπου η κεφαλή του βραχιονίου εξαρθρώνεται προς τα κάτω. 

Τα περισσότερα εξαρθρήματα είναι τραυματικά και αφορούν κυρίως αθλητές αλλά και ορισμένους επαγγελματίες. Η αντιμετώπισή τους για πολλές δεκαετίες  ήταν κυρίως συντηρητική με επίδεση και ακινητοποίηση για 4 εβδομάδες. Η εξέλιξη της ορθοπαιδικής αλλά και οι σύγχρονες απεικονιστικές και χειρουργικές μέθοδοι αλλάζουν την απόλυτη άποψη του παρελθόντος περί συντηρητικής θεραπείας στο πρώτο τραυματικό εξάρθρημα του ώμου. Αμέσως μετά το πρώτο εξάρθρημα, είναι απαραίτητος ο ακτινολογικός έλεγχος, η προσπάθεια κλειστής ανάταξης με έναν από τους πολλούς διαθέσιμους χειρισμούς και η διενέργεια επαναληπτικής ακτινογραφίας προς επιβεβαίωση της ανάταξης. 

Η διενέργεια μαγνητικής τομογραφίας κρίνεται απαραίτητη – σε δεύτερο χρόνο – για την πλήρη κατανόηση του τραυματισμού. Με τη βοήθεια υπερήχου εγχέεται στην άρθρωση σκιαγραφικό υγρό και στη συνέχεια γίνεται η μαγνητική τομογραφία με ειδικές λήψεις. 

Η ηλικία του ασθενούς και η δραστηριότητά του πρέπει να ληφθούν σοβαρά υπόψη. Όσο μικρότερη είναι η ηλικία, τόσο μεγαλύτερες οι πιθανότητες επανεξαρθρήματος. Σε ασθενείς κάτω των 20 ετών το ποσοστό αυτό κυμαίνεται από 80-94%!

Η χειρουργική αντιμετώπιση γίνεται πάντα αρθροσκοπικά και με απορροφήσιμα κυρίως υλικά, ειδικότερα στους μικρότερης ηλικίας ασθενείς. Η ποιότητα του τραυματισμένου ιστού και ο χρόνος της επέμβασης είναι καθοριστικοί παράγοντες για την επιτυχή έκβαση του χειρουργείου, ενώ η χειρουργική τεχνική πρέπει να τροποποιείται ανάλογα και με το επίπεδο δραστηριότητας του ασθενούς.  Στη Βιοκλινική Θεσσαλονίκης, οι επεμβάσεις αυτές γίνονται στο τμήμα ημερήσιας νοσηλείας με τον ασθενή να εξέρχεται την ίδια ημέρα. Η μετεγχειρητική πορεία περιλαμβάνει ακινητοποίηση του ώμου με ανάρτηση για 3-4 εβδομάδες και στη συνέχεια έναρξη παθητικής και ενεργητικής κινητοποίησης. Η πλήρης επιστροφή σε επαγγελματικές δραστηριότητες υπολογίζεται στους 2-3 μήνες ενώ σε αθλήματα επαφής και ρίψεων στους 4-6 μήνες.

Μανωλογλου Ορθοπαιδικος
ΒΙΟΚΛΙΝΙΚΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ